“Gazze’de İnsanlık Kan Ağlıyor”

Merhaba GaziantepSonnokta okuyucuları,

Bundan böyle sizlerle köşe yazılarım aracılığıyla buluşacağım. Yaşadığımız şehrin sorunlarını, güzelliklerini, ülkemizin ve dünyanın gündemini, kısacası hayatın içinden ne varsa sizlerle paylaşacağım. Bazen dertleşeceğiz, bazen birlikte umutlanacağız, bazen de sorular sorup cevap arayacağız.

Amacım; kaleme aldığım her yazıda siz değerli okuyucularımla bir bağ kurmak, düşünmeye ve tartışmaya vesile olmak. Çünkü inanıyorum ki yazının gücü, ancak okuyucunun kalbine ve aklına dokunduğunda anlam kazanır.

Hep birlikte, söze sözü katarak bu yolculuğa başlayalım.Gazze’de İnsanlık Ölürken: Dünyanın Sessizliği ve Bir Gamzenin Anlamı

Gazze’de her gün onlarca çocuk, kadın, yaşlı hayatını kaybediyor. Evler yıkılıyor, sokaklar kanla sulanıyor, umutlar enkaz altında kalıyor. Bütün bunlar olurken dünya sadece bakıyor. Birkaç kınama, birkaç diplomatik cümle… Sonra yine sessizlik. Sanki ölenler insan değilmiş gibi, sanki Gazze’de akan kan sıradanmış gibi…

Ama değil. Gazze’de akan kan, insanlığın kalbinden damla damla süzülen umuttur. Her can kaybı, hepimizin vicdanında derin bir yaradır. Ve o yarayı görmezden gelenler aslında insanlığını kaybediyor.

İşte tam da burada, küçücük bir ayrıntının bile ne kadar kıymetli olduğunu hatırlamak gerek: Gamze.Bir insanın yüzünde beliren gamze, hayata dair en saf tebessümün izi, en masum mutluluğun işaretidir. Bir çocuğun gülüşündeki gamze, geleceğe duyulan umudun simgesidir. O gamzeler Gazze’de artık kayboluyor. Çünkü çocuklar gülmüyor. Çünkü anneler, babalar, kardeşler sevdiklerini kaybettiği yerde gamzelerini değil, gözyaşlarını saklıyor.

Bir gamze, bir tebessümün küçük dokunuşu… Ama bugün Gazze’de gamzeler yok ediliyor. Eğer dünya buna sessiz kalırsa, aslında bir gamzenin bile kıymetini bilmemiş olacak. Çünkü gamze sadece estetik bir detay değil; insanlığın, umudun ve yaşamın sembolüdür.

Gazze’de öldürülen her çocukla birlikte bir gamze daha siliniyor bu dünyadan. Ve dünya sessizliğe gömüldükçe, kaybolan sadece insanlar değil; insanlık değerlerimiz de oluyor.Belki de bu yüzden en çok Gazze’ye bakarken kendimize sormalıyız:Biz hangi gamzeyi kaybettik de artık gülümseyemiyoruz?